การกินอยู่ยุคนี้ ถ้าไม่อยากให้เราเป็นหนึ่งในภาระของโลกมันก็ต้องลงไปที่ดีเทลเล็กๆ น้อยๆ ที่เราต้องคิดคำนวณให้มากๆ แค่การที่เราเดินตลาดซื้อขนมครกใส่กระทงใบตองกิน ก็จะกินได้ขนมที่ทำสดๆ อุ่นๆ อร่อยๆ จ่ายเงินถึงมือชาวบ้านโดยตรง กินเสร็จเหลือแต่กระทงใบตอง ไม่มีขยะที่ย่อยสลายยาก น่าจะดีกว่าเข้าซูเปอร์มาร์เก็ตไปซื้อขนมในห่อพลาสติกที่มีอายุบนชั้นวางของนานกว่าอายุจริงของตัวอาหารนั้นมาก ซึ่งเข้าไปสะสมสร้างปัญหาสุขภาพเราต่อไปในอนาคต เงินที่จ่ายไปส่วนใหญ่ก็เป็นเป็นกำไรของนายทุนใหญ่ กินเสร็จก็มีขยะที่กว่าจะย่อยสลายก็อีกเป็นร้อยปีอีกหลายชิ้น  

ตระหนักได้ แต่ก็ไม่ต้องกดดัน ถ้าพลาดไปบ้างเราก็ไม่ควรต้องตำหนิตัวเอง หรือเห็นคนอื่นที่ไม่ได้ทำก็ไม่ต้องเอาใจไปหนัก ถ้าตระหนักได้ เราจะค่อยๆ ทำได้ดีขึ้นเรื่อยๆ เป็นส่วนหนึ่งเล็กๆ ที่ช่วยกันลดภาระของโลกเราลง