กินสวยด้วยดอกไม้กินได้

การกินดอกไม้เป็นส่วนหนึ่งของวิธีกินให้หลากหลายของฉัน

ตั้งแต่เริ่มใฝ่หาความรู้ดูแลตัวเองแบบธรรมชาติ  ฉันก็รับรู้ว่าในยุคนี้คนเรากินอาหารได้จำกัดมาก  ถ้าไม่เปลี่ยนชีวิตมาทางนี้ ฉันก็คงรู้จักผักแค่ คะน้า กะหล่ำปลี หัวหอมใหญ่ กะเพรา ถั่วงอก ตำลึง ผักกาดขาว และอีกไม่กี่อย่างซึ่งไม่เกิน 20 ชื่อแน่นอน  ซึ่งแต่ก่อนก็กินมันเท่านั้นวนไปล่ะค่ะ  แต่พอมาทำความรู้จักการดูแลตัวเองควบคู่ไปกับการอินเรื่องเกษตรอินทรีย์  ฉันก็เพิ่งรู้ว่าเจ้าผักพวกนั้นมันก็มีฤดูกาลของมันนะ  จริงๆ แล้วมันไม่ได้ออกให้เรากินได้ตลอดทั้งปีทั้งชาติ อย่างกะหล่ำปลีสุดโปรดก็มีแค่ช่วงหน้าหนาว ผักกาดขาวก็ด้วย  คะน้าก็ไม่ได้ปลูกง่ายๆ ได้ทั้งปี แต่ที่เราได้กินคะน้าหมูกรอบที่ร้านอาหารตามสั่งได้ตลอด ก็เพราะเขาปลูกแบบเร่งสีเร่งโตตามดีมานด์ของตลาดน่ะสิ

พอรู้อย่างนี้แล้วฉันก็จำเป็นต้องหาความรู้ต่อไปอย่างด่วน ว่าผักอะไรออกช่วงไหน และช่วงไหนมีผักอะไรออกมาให้กินบ้าง  การค้นหาข้อมูลทำให้ฉันรู้จักพืชผักอีกเยอะแยะมากมาย โดยเฉพาะผักพื้นบ้านของภาคต่างๆ ที่แต่ก่อนไม่เคยรู้จักเลย ฉันเพิ่งตระหนักถึงความหลากหลายของพืชพรรณในประเทศเราก็ผ่านอาหารนี่แหละค่ะ  และนอกจากนั้นยังพบว่าคนไทยช่างกินได้ทุกส่วนของต้นไม้ดีนะ ทั้งยอดอ่อน ใบแก่ ผล ฝัก และดอก  แล้วแต่ว่ามีอะไรออกมาตอนนั้น

และเมื่อได้รู้ว่าพวกดอกไม้นี่มันก็กินได้เหมือนผัก และไม่ใช่แค่ดอกแคเท่านั้นที่กินได้ ประกอบกับเมื่อดูรายการอาหารฝรั่งซึ่งเชฟดาวมิชลินทั้งหลายล้วนชอบนำพืชผักแปลกๆ ทั้งที่ปลูกเองในสวนของร้านและของป่ามาทำอาหาร  ก็เห็นชัดเลยว่าดอกไม้เป็นส่วนประกอบที่นอกจากสวยงามแล้วยังกินได้อีกด้วย  ฉันก็เริ่มใส่ดอกไม้ลงในอาหารของฉันเพิ่มมากขึ้น  อยากสารภาพว่าหลังจากคืนที่ดูเชฟเรเน่แห่งร้าน Noma ทำอาหารแล้ว  อาหารเช้าในวันรุ่งขึ้นของฉันเต็มไปด้วยดอกไม้เล็กๆ ในสวนของฉันเยอะแยะหลายอย่างท่วมจานกันเลยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นพวงชมพู ผีเสื้อแสนสวย ดอกอ่อมแซ่บ อัญชัน ฯลฯ และหลังจากนั้นจานสลัดของฉันมักจะมีดอกไม้เล็กๆ ในสวนที่บ้านเข้ามาเสริมเสมอ ได้ทั้งความสวยระดับถ่ายรูปอัพโซเชียลโชว์ได้แล้วยังได้วิตามินหลากหลายอีกต่างหาก

นอกจากนั้น ผู้ประกอบการเกี่ยวกับอาหารออร์แกนิกทั้งหลายก็มักจะมีอาหารจากดอกไม้เป็นตัวชูโรงด้วย ปอเปี๊ยะดอกไม้นี่เป็นเมนูหลักเลย  น่าจะเพราะสามารถใช้ดอกไม้สดทำได้อร่อยพร้อมคงความสวยงามของดอกไม้ได้  แป้งบางๆ ห่อโชว์สีสันสดใสของดอกไม้เป็นนางเอกได้เลย ไม่เหมือนเมนูดอกไม้อื่นที่ดอกไม้ต้องนำไปโดนความร้อนทำให้สีเปลี่ยนไม่สวยเหมือนเดิมหรือเป็นแค่ส่วนประกอบ อย่างเมื่อเร็วๆ นี้ ฉันได้มีโอกาสไปกินอาหารที่หุบเขาคนโฉด แห่งเชียงใหม่ ร้านอาหารในหุบเขาที่ต้องนัดจองกันก่อนไป เมนูซิกเนเจอร์คือ ‘น้อยใจยา’ ซึ่งก็คือปอเปี๊ยะดอกไม้ที่แป้งห่อนั้นสดอร่อยมาก ใช้ดอกไม้ที่ปลูกเองและดอกไม้ตามสวนแถวนั้นซึ่งไม่มีการใช้ปุ๋ย ใช้ยาฆ่าแมลง แป้งสดห่อดอกไม้มาใหญ่มาก โรยซ้ำด้วยดอกไม้ แถมมีดอกบัวตองอีกดอกประดับจานและให้กินด้วย  อืม แต่ดอกบัวตองออกขมไปนิดนะ

และที่ประทับใจคือ จานหลักของพวกเราในวันนั้นเป็นข้าวแช่  ซึ่งปกติก็เป็นข้าวแช่มาในน้ำลอยดอกไม้ไทยๆ ซึ่งหอมเย็นมาก กินพร้อมบรรดากับข้าวข้าวแช่ตามแบบฉบับ  แต่ที่แปลกไปจากร้านอื่นคือเขาให้กินแนมกับดอกไม้ต่างๆ แทนมะม่วงเปรี้ยว ซึ่งมีทั้งเฟื่องฟ้า กุหลาบมอญ โสกน้ำ ดอกมะเขือยักษ์ ซึ่งที่บ้านฉันก็มีดอกออกตลอดปีแต่ไม่เคยเอามากินเลย  จานนี้ประทับใจตรงนี้แหละ ที่ดอกไม้ต่างๆ ทำหน้าที่เป็นรสชาติใสๆ ตัดกับความเข้มของรสกับข้าวแช่ได้อย่างลงตัวกว่าที่คิด

การกินข้าวมื้อแสนยาวนานมื้อนั้นกินดอกไม้เยอะจนรู้สึกว่าสวยกลับบ้านกันเลยล่ะ