เรากำลังเล่นเกมไม่กินข้าวนอกบ้าน หลังจากจ่ายตลาด ซื้อของในซูเปอร์มาร์เก็ต เราก็จับมือสัญญาว่าจะนำวัตถุดิบที่มีทั้งหมดมาแปลงร่างเป็นอาหารอย่างคุ้มค่า คุ้มราคา
เราไม่ได้จ่ายมากกว่าที่เคยจ่าย แต่เราจะดำรงชีพด้วยวัตถุดิบเหล่านี้ให้นานที่สุด เสมือนว่า นอกจากอาหารในบ้านก็ไม่มีอะไรที่เรากินได้อีก นอกจากประหยัด เราได้ฝึกคิด ได้ลองทำเมนูใหม่ๆ ที่ไม่เคยทำ และเราพบว่า เรากินอาหารบางอย่างซ้ำๆ โดยไม่เบื่อ อาทิ สารพัดเมนูไข่
เอาแค่ไข่เจียว เราก็เจียวได้หลายแบบ เจียวแบบฟูกรอบ (ใช้ไข่เป็ดสองฟองกับไข่ไก่หนึ่งใส่ฟองน้ำมันเยอะๆ) เจียวแบบขี้เหนียวน้ำมัน หนาๆ นุ่มๆ เจียวใส่ใบโหระพา เจียวใส่พริกขี้หนูกับหอมแดงซอย เจียวใส่มะเขือเทศ ไข่เจียวหมูสับ กินกับพริกน้ำปลา หรือน้ำพริก กินกับข้าวเหนียว ข้าวต้ม ข้าวเจ้า ไข่เจียวก็ทำได้หมด
ไข่เจียวไม่ใช่ยอดขุนพล แต่ไข่เจียวคือดาบของขุนพล และบางที คุณก็ต้องการแค่ดาบ (ขุนพลหลับอยู่บ้านก็ได้)
หลายวันมานี้ เรากินไข่สารพัดรูปแบบ เรายังกินไข่ได้ก็จริง แต่เราเริ่มมองหาอย่างอื่นบ้าง ผักในตู้เย็นหมดแล้ว หมูก็หมด หรือเราจะจบเกมกันเสียที หยิบกุญแจรถ เฮ้…สวัสดีร้านก๋วยเตี๋ยว รอฉันมานานแล้วสินะ
ฉันเห็นบะหมี่เกี๊ยวแห้ง ลูกชิ้นปลา หมูแดง หมูสับ ฮืม…มีเกี๊ยวกรอบวางด้านบน อา…ก็แค่ออกจากบ้าน
แต่หัวใจสั่ง-รอก่อน ลองดูสิ สมมติไม่มีเงินสักบาท จะกินอะไรดี
คงต้องกินใบไม้แล้วล่ะ ถามเองตอบเอง แล้วตัวฉันเองก็ดันเห็นใบชะพลูข้างบ้าน งามทั้งดง ถ้ามีกะทิ มีปลาดุก เราจะได้แกงคั่วแสนอร่อย
แต่เรามีน้ำพริกแกง ทำทอดมันได้ ทอดมันใบชะพลู กินแกล้มขนมจีนอร่อย กินเล่นก็อร่อย หรือจะกินกับข้าวก็อร่อย ใช้ใบชะพลูซอย น้ำพริกแกงเผ็ด-มีแบบใต้ก็ใช้แบบใต้ มีแบบภาคกลางก็ใช้แบบภาคกลาง ไข่ และแป้งข้าวจ้าว
ฉันชอบการซอยใบชะพลูที่สุด ช่างเพลินเพลิดเหมือนเล่นขายของ จับมาซ้อนกันสี่ใบ ม้วนให้แน่น แล้วซอยบางๆ คลี่ออกมาจะได้ใบชะพลูเป็นเส้นสวยงาม ตีไข่ในชามใบใหญ่ เติมน้ำลงไปนิด และแป้งข้าวจ้าวมากสักหน่อย ตีให้เข้ากัน ก่อนใส่น้ำพริกแกง ฉันใช้น้ำพริกแกงใต้ จึงต้องเบามือกับน้ำพริก คนให้เข้ากันดี เหยาะน้ำปลานิด เอาใบชะพลูใส่เป็นอย่างสุดท้าย ใช้มือคลุกให้ทั่วถึง
ตั้งน้ำมันให้ร้อน ตอนทอดนี่ล่ะสำคัญที่สุด หาจานใบเล็กๆ มาใบหนึ่ง ตักส่วนผสมลงจาน ราดน้ำผสมแป้งให้พอดี แล้วเทลงกระทะ เราจะได้ทอดมันขนาดเท่าๆ กัน อยากได้กรอบมาก ก็ทอดบางหน่อย อยากได้กรอบนอกนุ่มในก็เพิ่มความหนา ทอดไม่นาน ฉันได้ทอดมันสีสวยมาหนึ่งจาน
วางทอดมันตรงหน้าเขา “กินเล่นกัน เสร็จแล้วไปกินบะหมี่แห้ง” เขาหัวเราะ
ถือว่าเราชนะแล้ว ทำจนเกลี้ยงตู้เย็น กระทั่งพริกแกงก็ไม่เหลือ ไข่นี่ก็ใบสุดท้าย นั่งกินทอดมันให้อร่อย ถือว่าเรียกน้ำย่อย จากนั้นแต่งตัวสวยๆ สวมมงให้ตัวเอง แล้วไปร้านก๋วยเตี๋ยวกัน
ภาพถ่าย: อุรุดา โควินท์