ยอมรับว่าเราคลิกดู Okja ทาง Netflix เพราะการถกเถียงถึงความไม่เหมาะสมของหนังในการประกวดรางวัลปาล์มทองคำในเทศกาลหนังเมืองคานส์ เพราะแพลตฟอร์มของหนังที่อยู่ในระบบวิดีโอสตรีมมิ่งเป็นการทำลายวัฒนธรรมโรงภาพยนตร์ ในขณะที่อีกกระแสหนึ่งก็บอกว่าสิ่งที่หนังเรื่องนี้บอกเล่า มีพลัง น่าสนใจ และไม่ควรถูกจำกัดเพียงเพราะแพลตฟอร์ม

หลายคนเป็นแฟน Netflix เพราะตอบโจทย์การดูหนังทุกที่ทุกเวลาตามใจชอบ แต่สำหรับภาพยนตร์ว่าด้วยสัตว์ตัวยักษ์ที่มีซีจีดีงามระดับผู้สร้าง Life of Pi การดูในไอแพดจอมินิก็ชวนให้น่าเสียดายอยู่ไม่น้อย แต่ประเด็นทั้งหมดนั้นกลับเป็นเรื่องยิบย่อย เพราะหนังกำลังพูดเรื่องใหญ่และชวนให้เราคิดไม่หยุดถึงความโหดร้ายของอุตสาหกรรมปศุสัตว์ในโลกใบนี้ ซึ่งเกิดจากความทะเยอทะยานของ Lucy Mirando ซีอีโอแห่งมิแรนโด คอร์ปอร์เรชั่น ที่ ‘สร้าง’ superpig หมูยักษ์ที่ตัวใหญ่เท่าช้าง หน้าเหมือนฮิปโปโปเตมัส มิแรนโดประกาศกร้าวว่าเธอจะเลี้ยงดูหมูสุดพิเศษนี้อย่างดี เพื่อเสิร์ฟเนื้อหมูรสอร่อยที่สุด และจะพัฒนาการปศุสัตว์ให้ก้าวไกล ลดคาร์บอนฟุตปรินท์จากอึก้อนจิ๋วที่ไม่ปล่อยก๊าซมีเทนมหาศาลเหมือนอุตสาหกรรมดั้งเดิม และด้วยขนาดใหญ่โตของมัน ทำให้การลงทุนของมนุษย์คุ้มค่ามากขึ้น

แต่สิ่งที่มิแรนโดบอกไม่หมด คือเหล่า superpig เป็นสัตว์ที่เกิดจากห้องทดลองตัดแต่งพันธุกรรมและเธอพยายามทำให้ทุกอย่างชอบธรรม ด้วยการส่งลูกหมู 26 ตัวไปอยู่กับเกษตรกรทั่วโลกเพื่อแข่งขันกันเลี้ยงดูเจ้าหมูเหล่านี้ให้ดีที่สุด โดยที่เกาหลีใต้ เจ้าหมูได้กลายเป็นสมาชิกครอบครัวในชื่อโอคจา โดยมี มีจา เด็กหญิงที่เติบโตมาด้วยกันเป็นคู่หู ในพาร์ทแรก หนังเล่าชีวิตสุขสันต์ในป่าใหญ่ และความแสนรู้ของหมูยักษ์ที่ชวนให้เรายิ้มตาม ก่อนที่มิแรนโดจะยกตำแหน่งหมูที่ดีที่สุดในโลกให้โอคจา และจะพามันไปเปิดตัวโครงการที่มหานครนิวยอร์ก พร้อมกับการยื่นมาเข้ามาช่วยเหลือขององค์กรลับพิทักษ์สัตว์ ที่เต็มไปด้วยความปรารถนาดี แต่ไม่อาจพูดได้เต็มปากว่า ‘ดี’ อย่างแท้จริง

แม้จะฉายความโหดร้ายไม่โอเคของอุตสาหกรรมปศุสัตว์ไร้มนุษยธรรม แต่การเคลื่อนไปของหนังยังอยู่บนเส้นเรื่องของความตื่นตาน่าผจญภัยแบบที่รู้สึกลุ้นไปด้วยในทุกฉากมากกว่าจะหยิบประเด็นแสนยากมาวิพากษ์อย่างหนักแน่น ส่วนบทสรุปในตอนท้ายก็ไม่ได้จี้จุดไปสู่ความเปลี่ยนแปลงใด การติดตามความแฟนตาซีมาตลอดเรื่องเพื่อพบความจริงที่เหมือนโลกจริงทุกประการจึงชวนเศร้ากว่าที่คิด

แต่หากมองอีกแง่ หรือหนังกำลังผลักภาระนั้นมาให้เรา? ภาระของมนุษย์คนหนึ่งที่รู้สึกต่อความไม่ชอบธรรมและลงมือทำเท่าที่ได้ – ซึ่งนั่นอาจหมายถึงเรื่องที่เล็กและง่ายอย่างการเลือกกิน