ไม่แย่นักหรอก เลิกกับแฟนน่ะ ตราบเท่าที่เรายังมีงาน หาเงินใช้ได้ และมีเงินแต่งตัว ฉันบอกเธอ

ในแง่หนึ่ง การอยู่คนเดียว หมายถึงได้กลับมาดูแลตัวเองอย่างเต็มที่ แน่ล่ะ ไม่มาก ก็น้อย หากได้รัก เราย่อมแบ่งชีวิตส่วนหนึ่งเพื่อคนรัก

“ได้เวลาคืนมาเยอะเลย” ฉันว่า ก่อนเธอจะทำเสียงขึ้นจมูก ฉันรีบพูด “นี่ไง เธอมีเวลาโทร.หาฉัน  แถมมีเวลามาหาฉันด้วย จริงมั้ย”

คุยกันเมื่อคืน นัดเช้ารุ่งขึ้น เธอมาตามนัด อืม…อันที่จริง เธอมาเช้าไปหน่อย ฉันยังไม่ตื่น ท้องฟ้ายังไม่คายราตรีกาล

ฉันลงมาเปิดประตูทั้งชุดนอน ครั้นเธอเข้าบ้าน ฉันก็เตรียมต้มกาแฟ
“ดื่มพร้อมอาหารเช้าเลยมั้ย” เธอชี้ถุงวัตถุดิบบนโต๊ะ

ฉันเพิ่งสังเกต เธอมาพร้อมกับถุงฟู้ดแลนด์ ดูไม่ใช่เธอเลย เธอไม่ชอบทำอาหาร เธอไม่จ่ายตลาด แต่นั่นล่ะ ยามจิตใจอ่อนแอ ได้ทำอะไรที่ไม่ใช่เธอบ้าง ถือเป็นเรื่องดี

ถ้าเกี่ยวกับอาหาร ก็เข้าทางฉัน ติดตรงที่เช้าไป ฉันยังงัวเงีย ยังไม่หิว
“ล้างหน้าเหอะ เดี๋ยวเราจัดการเอง” เธอบอก สายตาซึ่งเหยียดมองฉัน อ่านได้ว่า สารรูปเธอมันดูไม่จืด

ไม่แน่ใจเรื่องอาหารเช้าฝีมือเธอ แต่ย่อมสดชื่นขึ้น ถ้าได้อาบน้ำ ฉันจึงปล่อยเธอไว้กับครัวของฉัน ลงบันไดมาพร้อมต่างหูใหม่ อันที่จริงฉันสั่งทำมาใช้เอง แต่มันเหมาะกับเธอมากกว่า โดยเฉพาะในเวลานี้

เธอกำลังเก้ๆ กังๆ กับเขียง มีด และเห็ดหอม บนโต๊ะมีขนมปัง ไข่ เนย ร็อกเก็ต ส้ม และแอปเปิล เธอว่า เพิ่งดูคลิปของเชฟเจมมี่มา เราทำ Poached egg ได้ง่ายๆ โดยห่อไข่ด้วยแรปก่อนต้ม ตัดแรปวางบนถ้วย ทาน้ำมันมะกอกให้ทั่ว ตอกไข่ลงไป ก่อนมัดแรปให้แน่น ต้มในน้ำเดือดแบบปุดๆ 3 นาที แกะออกมาจะได้ไข่ดาวน้ำที่สวยงาม

มันง่ายขนาดนั้นเชียวหรือ คำว่าน้ำเดือดปุดๆ ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ขนาดของไข่ก็ไม่เท่ากัน ไหนจะปริมาณน้ำอีก ใช้เวลาเท่ากันได้หรือ ฉันสงสัย

ฉันเคยทำไข่ดาวน้ำหลายครั้ง ไม่ประสบความสำเร็จ ไม่เห็นเป็นไรนี่ (ยักไหล่) กินไข่แบบอื่นก็อร่อยเหมือนกัน (เผลอๆ อร่อยกว่า)

ให้เธอจัดการไข่ ฉันเอาเห็ดหอมมาย่างบนกระทะ ปรุงรสด้วยเกลือ อีกข้างของกระทะฉันย่างร็อกเก็ต น้ำมันนิดหน่อย โรยเกลือเหมือนกัน ขนมปัง-ฉันผ่าครึ่ง ทาเนย แล้วนาบในกระทะร้อนๆ เอาล่ะ ทีนี้ทุกอย่างก็พร้อม กองผักย่างบนขนมปัง…รอไข่ดาวน้ำจากเธอ

หลังตัดแรปออก เธอถอนใจยาว “มันสุกไป”
ว่าแล้วเชียว ฉันคิด “ไม่เป็นไร เราชอบ”

ไม่ได้โกหก ฉันไม่เห็นว่าไข่แดงเยิ้มๆ ดิบๆ มันอร่อยกว่าไข่ยางมะตูมตรงไหน
วางต่างหูข้างจานของเธอ แล้วฉันก็ต้มกาแฟ “ช่างมันเถอะ อย่างไรก็ไข่ อาหารพร้อมแล้ว น่ากินด้วย”

เธออมยิ้ม แล้วเรากินมื้อเช้าด้วยกัน อาหารที่มีประโยชน์ เพื่อน และต่างหูทำมือสวยสะ

ฉันมองผ่านหน้าต่าง แสงเช้ามาถึงแล้ว ชีวิตของเราไม่สมบูรณ์แบบ…แล้วไงล่ะ แค่นี้ก็ดีพอ

ภาพถ่าย: อุรุดา โควินท์